Τα μύρτιλα αποτελούν μια νέα, εναλλακτική πρόταση για τους Έλληνες παραγωγούς, αφού η πρώτη φυτεία εγκαταστάθηκε μόλις το 2005.   
Με καταγωγή από τη μακρινή Σιβηρία και τη φήμη πως πρόκειται για μια από τις «πιο υγιεινές τροφές του κόσμου», τα μύρτιλα καλλιεργούνται για τους καρπούς τους, οι οποίοι είναι πλούσιοι σε ανθοκυανίνες και άλλες αντιοξειδωτικές ουσίες και μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη αρκετών ασθενειών.
Το μύρτιλο καταναλώνεται νωπό, σε χυμούς και σε μαρμελάδες, ενώ έχει βρεθεί επίσης πως τα φύλλα του περιέχουν διάφορες πολύτιμες φαρμακευτικές ουσίες.
Η καλλιέργειά του δεν έχει σημαντικές απαιτήσεις σε φροντίδες, αν και εμφανίζει μειωμένες προσβολές σε έντομα και ασθένειες. Για το λόγο αυτό μπορεί εύκολα να καλλιεργηθεί και στα πλαίσια της βιολογικής γεωργίας.

Προσαρμοστικότητα
Το μύρτιλο μπορεί να καλλιεργηθεί σε μεγάλη ποικιλία εδαφοκλιματικών εδαφών και να αξιοποιήσει τα φτωχά όξινα εδάφη. Αντέχει σε θερμοκρασίες μέχρι και -30ο C και προτιμάει περιοχές με ηλιοφάνεια. Η καλλιέργειά του μπορεί να γίνει και σε ορεινές περιοχές, αφού φυτεύεται μέχρι τα 1.600 μέτρα υψόμετρο.
Όσον αφορά το έδαφος, ιδανικά θεωρούνται τα ελαφρά αμμώδη εδάφη με όξινο pH (4,2-5,5). Σε αλκαλικά εδάφη, η όξυνση γίνεται με προσθήκη θείου, 50-150 κιλά το στρέμμα. Τα νέα δενδρύλλια φυτεύονται με αποστάσεις 1,20 μέτρα επί της γραμμής και 2,50 μέτρα μεταξύ των γραμμών.  

Οι απαιτήσεις σε άρδευση
Τα μύρτιλα χρειάζονται ικανοποιητική υγρασία σε όλα τα στάδια ανάπτυξης. Το ριζικό τους σύστημα είναι επιφανειακό, αφού το 80% των ριζών βρίσκεται σε βάθος έως 20 εκ. και οι ρίζες είναι λεπτές και νηματώδεις. Για τον λόγο αυτό συνιστάται η στάγδην άρδευση με συχνές επαναλήψεις, ενώ συνηθίζεται η τεχνική της διατήρησης της υγρασίας μέσω της εδαφοκάλυψης με άχυρα και πριονίδια.
Η κάλυψη του εδάφους με πριονίδια ευνοεί την καλύτερη ανάπτυξη του ριζικού συστήματος, αφού η ξηρασία κατά το θέρος προκαλεί τον πρόωρο λήθαργο του φυτού. Οι απαιτήσεις του σε λίπανση είναι σχετικά μικρές και μπορεί να καλλιεργηθεί και σε φτωχά εδάφη.
 
Το σωστό κλάδεμα
Απαραίτητη καλλιεργητική τεχνική αποτελεί το κλάδεμα καρποφορίας, το οποίο είναι ετήσιο και πραγματοποιείται στα τέλη του χειμώνα μέχρι και τις αρχές της άνοιξης. Σκοπός του κλαδέματος είναι η μόρφωση και η διατήρηση σταθερού μεγέθους και σχήματος στα φυτά, ενώ ευνοεί το σχηματισμό λιγότερων και μεγαλύτερων καρπών.
Οι καρποί αυτοί οφείλονται στην ευρωστία των φυτών και είναι ποιοτικότεροι και πιο επιθυμητοί στο εμπόριο. Τα φυτά που δέχονται όλες τις απαραίτητες καλλιεργητικές φροντίδες συμπεριλαμβάνοντας το κλάδεμα, έχει βρεθεί πως αυξάνουν την παραγωγική τους διάρκεια. Το κλάδεμα καρποφορίας ξεκινάει από τον 5ο χρόνο της φυτείας.