ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕς ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑς ΠΙΠΕΡΙΑς

1) ΕΠΟΧΗ ΣΠΟΡΑΣ :

Απευθείας στον κήπο: Μπορείτε να σπείρετε σπόρους πιπεριάς απευθείας στον κήπο τον Απρίλιο και Ιούνιο.

Σε σπορείο: Μπορείτε να σπείρετε σπόρους πιπεριάς σε σπορείο, 6-8 εβδομάδες πριν τα τελευταία κρύα. Πρακτικά αυτό σημαίνει από τον Μάρτιο και μετά.

Με έτοιμα σπορόφυτα: Μπορείτε να φυτέψετε έτοιμα σπορόφυτα πιπεριάς Απρίλιο και Μάιο.

2) ΕΔΑΦΙΚΕς ΑΠΑΙΤΗΣΕΙς :

Το ιδανικό έδαφος για την καλλιέργεια πιπεριάς έχει pH μεταξύ 6,7 και 7,0, είναι πλούσιο σε οργανικές ουσίες και καλά αποστραγγιζόμενο.

3) ΚΛΙΜΑΤΙΚΕς ΑΠΑΙΤΗΣΕΙς :

Η ιδανική θερμοκρασία για να βλαστήσουν οι σπόροι πιπεριάς είναι 24 βαθμοί Κελσίου.

Η σπορά πιπεριάς μπορεί να γίνει άφοβα μέχρι και τον Ιούνιο.

4) ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ :------

5) ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΕΔΑΦΟΥς :

Α) ΕΔΑΦΟΚΑΛΥΨΗ

Β)Μπορείτε να φυτέψετε μαζί γλυκές και καυτερές πιπεριές. Η πιπεριά είναι γενικά αυτογονιμοποιούμενο φυτό. Μπορεί όμως να γονιμοποιηθεί και από μέλισσες. Σε αυτή την περίπτωση, οι σπόροι που θα προκύψουν μπορεί να δώσουν την επόμενη χρονιά φαινομενικά “γλυκές” πιπεριές με καυτερή γεύση.

Γ) Φροντίστε ώστε το χώμα να έχει θερμοκρασία τουλάχιστον 18C όταν θα φυτέψετε

6) ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΟΙΚΙΛΙΩΝ :

Μερικές από τις ποικιλίες γλυκιάς πιπεριάς είναι οι:

Bell: Είναι η γνωστή χοντρή πιπεριά που βρίσκουμε στις αγορές.

Paprika: Από αυτή την αποξηραμένη πιπεριά προέρχεται η γνωστή μας πάπρικα.

Pimiento: Κόκκινη και σαρκώδης. Κόκκινα κομματάκια της συναντάμε στις γεμιστές ελιές.

Μερικές από τις ποικιλίες καυτερής πιπεριάς είναι οι:

Cayenne: Έχει λεπτό και κωνικό σχήμα. Μήκος 9 με 20 εκατοστά. Είναι πάρα πολύ καυτερές.

Red Chili: Έχει μικρό κωνικό σχήμα. Μήκος 2,5 με 7 εκατοστά. Χρησιμοποιούνται για την παραγωγή του τσίλι.

Green Chili: Μακριές πράσινες και καυτερές. Μήκος 18 με 20 εκατοστά.

7) ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟς :

 Θα πρέπει να γίνει η σπορά σε ένα σημείο του κήπου που το βλέπει πολύ ο ήλιος αλλά δεν το πιάνει ο αέρας διότι οι πιπεριές αγαπούν τον ήλιο και τη ζέστη.

8) ΣΠΟΡΑ -ΦΥΤΕΥΣΗ :

Η πιπεριά σπέρνεται σε παράλληλες γραμμές. Το κάθε φυτό πιπεριάς δεν καταλαμβάνει πολύ χώρο. Έχουμε δύο αποστάσεις. Την απόσταση γραμμής από γραμμή και την απόσταση των φυτών επάνω στη γραμμή.

Οι αποστάσεις γραμμής από γραμμή είναι μεταξύ 60 και 90 εκατοστών.

Η απόσταση ανάμεσα στα φυτά στην ίδια γραμμή είναι από 30 έως 50 εκατοστά.

Μπορείτε να ξεκινήσετε τις πιπεριές, σπέρνοντας τους σπόρους σε σπορείο, 6 με 8 εβδομάδες πριν τα τελευταία κρύα. Πρακτικά αυτό σημαίνει αρχές με μέσα Μαρτίου.

Το βάθος σποράς είναι περίπου 0,5 με 1 εκατοστό.

Πρέπει όμως να φροντίσετε όμως ώστε το σπορείο να βρίσκεται σε ένα ζεστό μέρος. Το σπορείο πρέπει να έχει τουλάχιστον 24 βαθμούς Κελσίου, ώστε να βλαστήσουν οι σπόροι.

Μπορεί να χρειαστεί να περιμένετε ακόμη και δύο εβδομάδες μέχρι να βλαστήσουν οι σπόροι και να δείτε τα φυτάκια να εμφανίζονται.

Όταν τα φυτάκια φτάσουν σε ύψος τα 10 εκατοστά, είναι έτοιμα για μεταφύτευση.

Για 2 περίπου εβδομάδες πριν τη μεταφύτευση, θα πρέπει να τα σκληραγωγήσετε. Να τα βγάζετε στον ήλιο και τον αέρα. Κάθε μέρα όλο και πιο πολύ. Ξεκινήστε, αφήνοντάς τα για 2 ώρες στον ήλιο.

Ξεκινώντας τις πιπεριές από σπόρους απευθείας στο χώμα

Θα πρέπει να σπείρετε τους σπόρους πιπεριάς απευθείας στο χώμα όταν ο καιρός έχει ζεστάνει αρκετά. Η ιδανική θερμοκρασία για να βλαστήσουν οι σπόροι πιπεριάς είναι 24 βαθμοί Κελσίου. Αυτό συνήθως συμβαίνει τον Απρίλιο. Μην επιχειρήσετε να σπείρετε απευθείας στο χώμα σπόρους  πιπεριάς τον Μάρτιο ή νωρίς τον Απρίλιο.

Μπορείτε να συνεχίσετε τη σπορά πιπεριάς μέχρι και τον Ιούνιο.

Αν θέλετε να έχετε συνεχόμενη παραγωγή από πιπεριές, σπείρτε με διαφορά 15 ημερών.

Ξεκινώντας τις πιπεριές από σπόρους σε σπορείο

Θα πρέπει να φυτέψετε τις πιπεριές σε ένα μέρος του κήπου το βλέπει πολύ ο ήλιος αλλά δεν το πιάνει ο αέρας. Οι πιπεριές αγαπούν τον ήλιο και τη ζέστη.

Προετοιμάστε τη θέση που θα σπείρετε την πιπεριά όπως περιγράφεται στη συνέχεια. (Κάντε το ίδιο και κατά τη μεταφύτευση).

Ανοίξτε ένα λάκκο στο έδαφος διαμέτρου 30 εκατοστών και βάθους 20 εκατοστών.

Στο κάτω μέρος του λάκκου ρίξτε μία χούφτα λίπασμα. Το μπλε κόκκων λίπασμα είναι αρκετά καλό. Μέχρι να φτάσουν οι ρίζες του φυτού σε αυτό το βάθος, το λίπασμα θα έχει απορροφηθεί από το χώμα.

Πάνω από το λίπασμα προσθέστε μία στρώση από το χώμα που αφαιρέσατε.

Γεμίστε το υπόλοιπο του λάκκου με μείγμα κομπόστ και χώματος σε ίσες ποσότητες. Το μείγμα αυτό θα κάνει το χώμα αφράτο και πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά.

Ανοίξτε με το δάκτυλό σας τρία λακκάκια με βάθος 0,5 με 1 εκατοστά. Τοποθετήστε 2 σπόρους πιπεριάς σε κάθε λακκάκι.

Σκεπάστε το σπόρο και πατήστε ελαφρά το χώμα.

Ποτίστε καλά το χώμα. Ποτίζετε όποτε χρειάζεται ώστε το χώμα να είναι υγρό αλλά όχι βρεγμένο.

Μπορεί να περάσουν μέχρι 2 εβδομάδες μέχρι να βλαστήσουν οι σπόροι και να δείτε τα φυτάκια να βγαίνουν από το χώμα. Μην απογοητευτείτε!

9) ΠΟΤΙΣΜΑ :

Κατά τους ζεστούς μήνες του καλοκαιριού η πιπεριά αναπτύσσεται γοργά. Θα πρέπει να την ποτίζετε τακτικά ώστε τα φύλλα της να μην δείχνουν κουρασμένα και γέρνουν προς τα κάτω.

Ποτίζετε τακτικά για να διατηρείτε το χώμα νωπό και προσέξτε να μην καταβρέχετε τα φύλλα γιατί ευνοείτε την ανάπτυξη μηκύτων. Για καλύτερη γεύση των καρπών, μειώστε ελαφρά τα ποτίσματα καθώς οι καρποί ωριμάζουν. Οι πιπεριές θέλουν συνθήκες καλής αποστράγγισης.

Το χώμα θα πρέπει να είναι υγρό, αλλά προσοχή να μη λιμνάζει το νερό. Η ιδανική ύδρευση γίνεται με πότισμα σταγόνας.

10) ΦΡΟΝΤΙΔΕς ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΦΥΤΕΥΣΗ :

καλύψτε το χώμα τους με οργανική ύλη σε συνθήκες πολύ υψηλών θερμοκρασιών.

11) ΥΠΟΣΤΗΛΩΣΗ ΑΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ :

Η πιπεριά έχει επιπόλαιο ριζικό σύστημα. Είναι ευαίσθητη στους δυνατούς ανέμους που μπορούν ακόμη και να τη ρίξουν κάτω. Αν το μέρος που βάλατε τις πιπεριές το πιάνει ο αέρας, θα χρειαστεί να τις στηρίξετε. Η στήριξη μπορεί να γίνει με τη βοήθεια ενός πασσάλου που θα μπήξετε στο έδαφος και πάνω στον οποίο θα στηρίξετε το φυτό.

12) ΛΙΠΑΝΣΗ :

Καταπολέμηση με φυσικούς εχθρούς

Η συγκεκριμένη καλλιεργητική τακτική ακολουθείται σε όλα τα είδη αποκλειστικά και μόνο των πιπεριών. Χρησιμοποιούνται ξενιστές, δηλαδή φυσικοί εχθροί των εχθρών των καλλιεργειών. Πρόκειται για διαδικασία η οποία συνηθίζεται στις βιολογικές καλλιέργειες και σε ένα βαθμό στις ολοκληρωμένες. «Κάνουμε ολοκληρωμένη αντιμετώπιση, αλλά δεν χρησιμοποιούμε ίχνος χημικών. Ούτε μία σταγόνα»
Οι παραγωγοί προμηθεύονται τους ξενιστές (έντομα) από τους γεωπόνους . Η αντιμετώπιση μάλιστα του θρίμπα που αποτελεί τον κύριο εχθρό της καλλιέργειας πιπεριάς γίνεται με άριστο τρόπο.

13) ΚΛΑΔΕΜΑ :-------

14) ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ & ΑΠΟΔΟΣΕΙς :

Μπορείτε να αρχίσετε να κόβετε πιπεριές όσο είναι ακόμη πράσινες. Όσο πιο συχνά κόβετε πιπεριές, τόσο πιο πολλές θα παράγει το φυτό!

Οι πιπεριές είναι έτοιμες για συγκομιδή όταν είναι σκληρές και μεγάλες. Αν όμως περιμένετε ακόμη περισσότερο, το φρούτο θα ωριμάσει επιπλέον και θα αλλάξει χρώμα σε κόκκινο, κίτρινο, καφέ ή μωβ. Η γλυκύτητα και η περιεκτικότητα σε βιταμίνη C αυξάνουν κατακόρυφα όταν η πιπεριά αλλάζει χρώμα.

Η αναμενόμενη παραγωγή, αν και αυτό εξαρτάται και από την ποικλιία, είναι 5-10 μεγάλες πιπεριές ανά φυτό.

15) ΕΞΟΠΛΙΣΜΟς :-------------

16) ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟς :

είτε  με  σπόρους  απευθειας στο  έδαφος  είτε με  σπορόφυτα 

17) ΑΣΘΕΝΕΙΕς :

Βακτηριακός μαρασμός (Pseudomonas solanacerum)
Ο βακτηριακός μαρασμός είναι ασθένεια αγγειακή, που προκαλείται από το  Pseudomonas solanacerum, ένα ραβδόμορφο βακτήριο, που πολλαπλασιάζεται και μετακινείται εύκολα μέσα από τους ξυληματικά αγγεία. Έτσι εμποδίζεται η μεταφορά νερού και θρεπτικών συστατικών και προκαλείται ο μαρασμός.
Συμπτώματα:
Το πρώτο σύμπτωμα είναι ελαφρός μαρασμός λίγων φύλλων. Απότομα όμως ο μαρασμός επηρεάζει ολόκληρο το φυτό. Σύνηθες είναι να εντοπίζονται πολλά γειτονικά φυτά σε μια σειρά με συμπτώματα μαρασμού.  
Οι αγγειακοί ιστοί στο κάτω μέρος του μίσχου των μαραμένων φυτών εμφανίζουν αποχρωματισμό σε σκούρο καφέ. Αυτά τα συμπτώματα μοιάζουν πολύ μ? εκείνα κάποιων μυκητησιακών μολύνσεων. Η διατομή του μίσχου όμως εν προκειμένω, θα μας δώσει έκκριση λευκού γαλακτώδους υγρού.
Η υψηλή θερμοκρασία του εδάφους (25-35?C) και η υγρασία του αέρα (τροπικά και υποτροπικά κλίματα) ευνοούν το βακτηριακό μαρασμό.

Όταν εμφανίζεται η ασθένεια, συνιστάται να απομακρύνουμε τα μολυσμένα φυτά και τα διπλανά τους, ακόμα κι αν αυτά δε δείχνουν συμπτώματα

Ιός πατάτας Y. PVY

συνηθέστερα συμπτώματα της μόλυνσης από PVY στην πιπεριά είναι το σχήμα μωσαϊκού με κηλίδες, η συρρίκνωση των φύλλων στην κορυφή, και η σκουροπράσινη σύνδεση των νεύρων στα φύλλα (Smith κ.ά., 1992).

Tα συμπτώματα αρχίζουν συνήθως με αποδυνάμωση των νεύρων των πάνω φύλλων, που προχωρεί σε νέκρωση. Σε κάποιες περιπτώσεις ύστερα από τη νέκρωση νεύρων και μίσχων, τα φύλλα πέφτουν και τα συμπτώματα αυτά ακολουθούνται από νέκρωση μίσχου, φυλλόρροια, νέκρωση μπουμπουκιών, ακόμα και πλήρη νέκρωση του φυτού.

 Κηλιδωτός ιός μαρασμού τομάτας. TSWV

Συμπτώματα:
Τα τυπικά συμπτώματα που προκαλεί ο  TSWV είναι (Roselló κ.ά.., 1994):

Νεκρωτικός δακτύλιος στα φύλλα και έντονες ελικοειδείς γραμμές σα γεωμετρικά σχέδια, γραμμές με ανοιχτό χρώμα ή κίτρινο στο πράσινο φύλλο. Μερικές φορές εμφανίζεται χλωρωτική νέκρωση στο βλαστό ή τις κορυφές.

Στον ώριμο καρπό των προσβεβλημένων φυτών εμφανίζονται χλωρωτικές ή νεκρωτικές κηλίδες σε σχήμα δακτυλίου ή μωσαϊκού.  Μερικές φορές οι κηλίδες σχηματίζουν ομόκεντρους κύκλους  με παραμόρφωση του φύλλου

Ωιδιο ντοματας

Συμπτώματα
Στα φύλλα εμφανίζονται χλωρώσεις γωνιώδεις και ακανόνιστες. Εντονότερα είναι τα συμπτώματα στην τομάτα και στην πιπεριά ενώ ανοιχτοκίτρινες κηλίδες προκαλούνται στη μελιτζάνα και το αγγούρι. Οι κηλίδες αργότερα γίνονται νεκρωτικές.
Η εξάνθιση του μύκητα εμφανίζεται και στις δύο επιφάνειες του φύλλου (λευκό χνούδι), πρώτα όμως στην κάτω επιφάνεια.
Στην πιπεριά και στη μελιτζάνα προκαλείται επιπλέον κατσάρωμα των φύλλων και πτώση τους.
Η ευαισθησία των φυτών αυξάνεται με την ηλικία τους, ενώ τα νεαρά φυτά παρουσιάζουν ανεκτικότητα. Η ασθένεια εμφανίζεται συνηθέστερα στο φύλλωμα.

18) ΣΥΓΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ :

Μαζί με τις πιπεριές, μπορείτε να καλλιεργήσετε τα ακόλουθα φυτά:

• Κρεμμύδια
• Βασιλικός
• Καρότα
• Μπιζέλια
• Τομάτες

Αποφύγετε να καλλιεργήσετε τις πιπεριές κοντά σε βερικοκιές. Ένας μύκητας στον οποίο είναι επιρρεπής οι πιπεριές μπορεί να βλάψει τις βερικοκιές.

19) ΘΡΕΠΤΙΚΕς ΟΥΣΙΕς :

Όποτε και να κόψετε τις πιπεριές αυτές είναι νόστιμες. Έχουν όμως τη μέγιστη περιεκτικότητα σε βιταμίνες C και A όταν ωριμάσουν. Όταν οι πιπεριές ωριμάσουν και κοκκινίσουν περιέχουν 10 φορές περισσότερη βιταμίνη Α και διπλάσια ποσότητα βιταμίνης C, από όταν είναι πράσινες.

Οι καυτερές κόκκινες πιπεριές περιέχουν 10 φορές περισσότερη βιταμίνη Α και διπλάσια ποσότητα βιταμίνης C, από ότι οι πράσινες γλυκές πιπεριές.

Οι πράσινες πιπεριές που όλοι τρώμε, είναι πράσινες γιατί είναι ακόμη άγουρες! Όλες οι πιπεριές κοκκινίζουν όταν ωριμάσουν.

Οι καυτερές πιπεριές είναι καυτερές γιατί περιέχουν μία χημική ουσία που ονομάζεται καψαϊκίνη (capsaicin). Όταν τρώμε τις καυτερές πιπεριές δημιουργείται μία κυτταρική αντίδραση που απελευθερώνει νευροδιαβιβαστές. Οι νευροδιαβιβαστές είναι πρωτεΐνες που μιμούνται την αίσθηση του καψίματος ή του πόνου. Πηγαίνουν στα αισθητήρια νεύρα και δημιουργούν την αίσθηση του πόνου. Το σώμα μας αντιδρά προσπαθώντας να αποβάλει την ερεθιστική ουσία. Το σώμα μας αυξάνει τον καρδιακό ρυθμό (θέλοντας να αυξήσει το μεταβολισμό), αυξάνει τη σιελόρροια και ιδρώνει. Ταυτόχρονα αυξάνεται η λειτουργικότητα του γαστρεντερικού σωλήνα ώστε να αποβληθεί η ερεθιστική ουσία.

Οι άνθρωποι θέλουν να τρώνε καυτερές πιπεριές παρ' όλη την ένταση που δημιουργεί στον οργανισμό γιατί χωρίς να το γνωρίζουν ο εγκέφαλος εκκρίνει ενδοφρίνες, ουσίες παρόμοιες με το όπιο, που μειώνουν τον πόνο.

Οι πιπεριές μας παρέχουν ένα πολύ ευρύ φάσμα αντιοξειδωτικών. Αποτελούν μια εξαιρετική πηγή βιταμίνης C (μια κούπα ψιλοκομμένης πιπεριάς περιέχει διπλάσια ποσότητα βιταμίνης C από ένα πορτοκάλι).

Επίσης περιέχουν βιταμίνη Ε, μαγγάνιο και πάνω από 30 διαφορετικά καροτενοειδή, από αυτά το β-καροτένιο και η ζεαξανθίνη παρέχουν αντιοξειδωτική και αντιφλεγμονώδη προστασία. Η λουτεΐνη και η ζεαξανθίνη προστατεύουν την ωχρή κηλίδα του οφθαλμού (το κέντρο του αμφιβληστροειδή) από τον εκφυλισμό λόγω γήρατος.

Οι πιπεριές μπορούν να καταναλωθούν σε οποιοδήποτε στάδιο της ανάπτυξης. Ωστόσο, έρευνες έχουν δείξει ότι οι πιπεριές που έχουν ωριμάσει πλήρως έχουν και τη μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε βιταμίνη C και καροτινοειδή.

20) ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ  :

Η πιπεριά προέρχεται από το Μεξικό, τη Κεντρική Αμερική και το βόρειο τμήμα της Νότιας Αμερικής. Το όνομα πιπεριά (από το Ισπανικό pimiento που σημαίνει πιπέρι και το Αγγλικό pepper που σημαίνει επίσης πιπέρι), δόθηκε από το Χριστόφορο Κολόμβο όταν έφερε το φυτό στην Ευρώπη. Προφανώς είχε βρει και είχε φέρει φυτό καυτερής πιπεριάς.

Εκείνη την εποχή το όνομα πιπέρι δινόταν σε όλα τα φυτά που έδιναν καυτερούς καρπούς. Επιπλέον το πιπέρι ήταν ένα πολύ ακριβό μπαχαρικό, οπότε μάλλον ονομάζοντας πιπέρι το νέο φυτό του έδινε ακόμη μεγαλύτερη εμπορική αξία.

Οι πιπεριές διακρίνονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες. Τις γλυκές (bell pepper) και τις καυτερές (chili pepper).