ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕς ΓΙΑ ΚΑΛΛΕΙΕΡΓΕΙΑ ΦΙΝΟΚΙΟ Ή ΜΑΡΑΘΟΡΙΖΑ

2013-03-25 11:54

1) ΕΠΟΧΗ ΣΠΟΡΑΣ :

Η σπορά γίνεται από αρχές Φεβρουαρίου μέχρι μέσα Μαρτίου. Μπορεί να γίνει και αργότερα με την προϋπόθεση ότι υπάρχει δυνατότητα άρδευσης

2) ΕΔΑΦΙΚΕς ΑΠΑΙΤΗΣΕΙς :

Αποδίδει καλά σε εδάφη μέσης σύστασης, πλούσια σε οργανική ουσία, καλά στραγγιζόμενα, με καλό πορώδες και pH 6-7. Οι απαιτήσεις σε θρεπτικά στοιχεία είναι μέτριες και οι ποσότητες που υπάρχουν σε ένα καλό γεωργικό έδαφος είναι επαρκείς. 

3) ΚΛΙΜΑΤΙΚΕς ΑΠΑΙΤΗΣΕΙς :

 

4) ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ :

 

Χρησιμοποιούμενα μέρη
Σπόροι, φύλλα και ρίζες. Χρησιμοποιούνται οι ρίζες ορισμένων ποικιλιών, όχι όλων.
 

5) ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΕΔΑΦΟΥς :

 

6) ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΟΙΚΙΛΙΩΝ :

 

7) ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟς :

 

8) ΣΠΟΡΑ -ΦΥΤΕΥΣΗ :

Ο μάραθος πολλαπλασιάζεται με σπόρο.

9) ΠΟΤΙΣΜΑ :

Οι απαιτήσεις σε νερό είναι μέτριες αλλά σε χρονιά που έχει ανομβρία καλό είναι να υπάρχει δυνατότητα άρδευσης για να μην πέφτει η στρεμματική απόδοση.

10) ΦΡΟΝΤΙΔΕς ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΦΥΤΕΥΣΗ :

 

11) ΥΠΟΣΤΗΛΩΣΗ ΑΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ :

 

12) ΛΙΠΑΝΣΗ :

 

13) ΚΛΑΔΕΜΑ :

 

14) ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ & ΑΠΟΔΟΣΕΙς :

 

15) ΕΞΟΠΛΙΣΜΟς :

 

16) ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟς :

 

17) ΑΣΘΕΝΕΙΕς :

Ο μάραθος δεν παρουσιάζει ευαισθησία σε εχθρούς και ασθένειες. Εάν προκύψει προσβολή, αντιμετωπίζεται προληπτικά με αμειψισπορά, ορθολογική άρδευση 

18) ΣΥΓΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ :

 

19) ΘΡΕΠΤΙΚΕς ΟΥΣΙΕς :

Με τους μαραθόσπορους ταιριάζει το μπαχάρι, το κάρδαμο, το τσίλι, η κανέλα, το γαρίφαλο, οι σπόροι κόλιανδρου, κύμινου και τριγωνέλλας, το τζίντζερ, το σινάπι, η πάπρικα και ο κουρκουμάς. Τα φύλλα του φυτού μπορούν να συνδυαστούν με τα φύλλα δάφνης, τα φύλλα του κόλιανδρου, το μαϊντανό και το σκόρδο. 

Ο μάραθος είναι βότανο γνωστό για τις θεραπευτικές του ιδιότητες όσον αφορά το πεπτικό σύστημα. Λέγεται ότι μειώνει την οσμή του σώματος και ότι μπορεί να αυξήσει την ροή του γάλακτος στις γυναίκες που θηλάζουν. Κατά τα άλλα είναι ένα φυτό πλούσιο σε βιταμίνη C, σε ασβέστιο, σε κάλιο, σε φώσφορο και σε μαγνήσιο. Τα πολλαπλά του οφέλη τον κάνουν περιζήτητο και ιδιαίτερα αγαπητό από τους Μεσογειακούς λαούς, που το έχουν ενσωματώσει στην καθημερινή τους διατροφή.

20) ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ  :

 

Ο μάραθος χρησιμοποιήθηκε από τους αρχαίους Έλληνες στη μαγειρική για τις αρωματικές του ιδιότητες αλλά και ως φάρμακο. Η αρχαιότερη μορφή της λέξης «μάραθος» είναι η λέξη «maratuwo», η οποία αναφέρεται σε πινακίδες της Γραμμικής Β γραφής (17ος -13ος αιώνας π.Χ). Κατ’ άλλους, η ονομασία του φυτού προέρχεται από τη λέξη «Μαραθώνας» και αναφέρεται στη μάχη των Ελλήνων κατά των Περσών στο Μαραθώνα, το 490 π.Χ. Λέγεται ότι ονομάστηκε έτσι επειδή φυόταν στο πεδίο της μάχης. Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο Προμηθέας έκρυψε μέσα σε ένα κοτσάνι μάραθου τη φωτιά που έκλεψε από τους θεούς και στη συνέχεια την έδωσε στους ανθρώπους.
 
Στην αρχαία Ρώμη, ο Πλίνιος υποστηρίζει ότι τα φίδια τρώνε και τρίβουν το σώμα τους πάνω σε μάραθο για να βελτιώσουν την όρασή τους αφού αλλάξουν δέρμα. Αναφέρει ακόμα ότι το φυτό μπορεί να θεραπεύσει 22 ασθένειες.
 
Στις θεραπευτικές ιδιότητες του φυτού πίστευε και ο βασιλιάς Καρλομάγνος, ο οποίος το 812 μ.Χ φρόντισε να καλλιεργείται στους αυτοκρατορικούς του κήπους. Ο μάραθος, ένα από τα εννιά ιερά βότανα των Αγγλοσαξόνων , ήταν γνωστός στην Αγγλία πριν από την κατάκτησή της χώρας από τους Νορμανδούς τον 11ο αιώνα καθώς αναφέρεται σε μαγειρικές συνταγές της εποχής αυτής.
 
Ενδιαφέρουσα είναι η ιστορία του φυτού και κατά την περίοδο των Μεγάλων Ανακαλύψεων. Όταν έφτασαν οι Πορτογάλοι κατακτητές στα νησιά Μαδέρα είδαν ότι φύεται άφθονο άγριο μάραθο. Έτσι, ονόμασαν την πρωτεύουσα των νησιών Μαδέρα Φουνσάλ (Funchal), ονομασία που προέρχεται από την πορτογαλική λέξη για το μάραθο “funcho”.
 
Προέλευση
Ευρώπη (Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, Ρωσία), Βόρεια Αφρική, Ασία (Ινδία), ΗΠΑ, Καναδάς, Λατινική Αμερική και Αυστραλία.