ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕς ΓΙΑ ΚΑΛΛΕΙΕΡΓΕΙΑ

1) ΕΠΟΧΗ ΣΠΟΡΑΣ :

Η φύτευση των παραφυάδων γίνεται τους μήνες Σεπτέμβριο – Οκτώβριο και τον ξηρόφυτων Αύγουστο – Σεπτέμβριο όταν το έδαφος βρίσκεται στο ρώγο του.

2) ΕΔΑΦΙΚΕς ΑΠΑΙΤΗΣΕΙς :

Oσον αφορά τις απαιτήσεις σε έδαφος, η αγκινάρα αναπτύσσεται και παράγει σε μεγάλη ποικιλία εδαφών, ακόμη και σε ασβεστώδη και ελαφρώς αλκαλικά εδάφη. Παρόλα αυτά, αποδίδει καλύτερα σε βαθιά, γόνιμα, καλά αποστραγγιζόμενα εδάφη που καλλιεργούνται εύκολα. Υψηλή περιεκτικότητα του εδάφους σε οργανική ουσία βοηθά σημαντικά στην εξασφάλιση σημαντικών αποδόσεων

3) ΚΛΙΜΑΤΙΚΕς ΑΠΑΙΤΗΣΕΙς :

H αγκινάρα ευδοκιμεί σε περιοχές που έχουν κλίμα εύκρατο, δροσερό, με ήπιο χειμώνα. Oσο πιο ψυχρό είναι το κλίμα τόσο πιο όψιμη είναι η παραγωγή και τόσο πιο αργά συνεχίζεται προς το καλοκαίρι. Παγετοί που σημειώνονται νωρίς την καλλιεργητική περίοδο προκαλούν ζημιές στα φύλλα ενώ όψιμοι παγετοί μπορεί να προκαλέσουν ζημιές και στις ανθοκεφαλές. Oταν υπάρχει κίνδυνος παγετού, τα φυτά προστατεύονται με τεχνητή βροχή. Να προσθέσουμε ότι η αγκινάρα είναι ανθεκτική στους ισχυρούς ανέμους λόγω διαμόρφωσης του φυλλώματός της.

4) ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ :

Η αγκινάρα είναι πολυετής καλλιέργεια που διαρκεί 3-4 χρόνια.

5) ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΕΔΑΦΟΥς :

6) ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΟΙΚΙΛΙΩΝ :

Οι κυριότερες καλλιεργούμενες ποικιλίες είναι η Aσπρη Κιτίου, η οποία έχει δύο κλώνους, οι πρώιμες και οι όψιμες (Μαρτέζες), η Μαύρη Μάμμαρι, η Green Globe και η Blanc Macau. Οι κλειστές ανθοκεφαλές της Aσπρης Κιτίου καθώς και οι ποικιλίες Green Globe και Blanc Macau είναι κατάλληλες για εξαγωγή

7) ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟς :

8) ΣΠΟΡΑ -ΦΥΤΕΥΣΗ :

Η καλλιέργεια της αγκινάρας διαρκεί 3-5 έτη γι’ αυτό η προετοιμασία του εδάφους πρέπει να είναι προσεκτική.

9) ΠΟΤΙΣΜΑ :

Η αγκινάρα έχει ανάγκη από συχνές αρδεύσεις, οι οποίες ξεκινούν από τον Αύγουστο και τερματίζονται τον Απρίλιο.

Η ποσότητα του νερού σε κάθε άρδευση εξαρτάται από τον τύπο του εδάφους, τις καιρικές συνθήκες και το στάδιο ανάπτυξης των φυτών. Για το πότισμα των αγκινάρων μπορεί να χρησιμοποιηθεί τεχνητή βροχή, η καλύτερη μέθοδος όμως είναι με σταγόνες γιατί γίνεται εξοικονόμηση νερού

10) ΦΡΟΝΤΙΔΕς ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΦΥΤΕΥΣΗ :

Η αγκινάρα είναι πολυετής καλλιέργεια και γι' αυτό πριν την εγκατάσταση μιας νέας φυτείας το έδαφος θα πρέπει να προετοιμαστεί σχολαστικά. Κατά τα επόμενα χρόνια της φυτείας κόβεται τον Ιούλιο, το υπέργειο ξυλοποιημένο τμήμα των φυτών και διακόπτεται ο λήθαργος με άρδευση στο τέλος Αυγούστου. Τα ξυλοποιημένα μέρη του φυτού πρέπει να απομακρύνονται από τη φυτεία γιατί αποτελούν εστία πολλαπλασιασμού εχθρών. Κατά τη διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου πραγματοποιείται αραίωμα των παραφυάδων όταν αποκτήσουν ύψος 25-35 εκ., καθώς και ένα μήνα αργότερα

Παράλληλα με το πρώτο αραίωμα γίνεται και το παράχωμα, εργασία κατά την οποία μαζεύεται χώμα γύρω από τη βάση του φυτού. Eχει ως σκοπό τη στήριξη του φυτού, την προστασία του λαιμού από τις χαμηλές θερμοκρασίες και την άμεση επαφή με το νερό ενώ παράλληλα, τα θρεπτικά στοιχεία συσσωρεύονται κοντά στο ριζικό σύστημα.

11) ΥΠΟΣΤΗΛΩΣΗ ΑΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ :

12) ΛΙΠΑΝΣΗ :

13) ΚΛΑΔΕΜΑ :

14) ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ & ΑΠΟΔΟΣΕΙς :

Η συγκομιδή της αγκινάρας ξεκινά συνήθως τέλη άνοιξης με αρχές καλοκαιριού. Κόβετε τα άνθη της αγκινάρας πριν ανοίξουν.

Κατάλληλο στάδιο συγκομιδής θεωρείται όταν η ανθοκεφαλή έχει αποκτήσει εμπορεύσιμο μέγεθος, είναι τρυφερή, κλειστή και συμπαγής. Υπάρχουν διαφορές μεταξύ των φυτών της ίδιας φυτείας όσον αφορά το χρόνο ωρίμανσης των ανθοκεφαλών όπως επίσης, και διαφορά στο χρόνο ωρίμανσης των ανθοκεφαλών του ίδιου φυτού. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την κλιμάκωση της παραγωγής που διαρκεί περίπου 3-4 μήνες. Η συγκομιδή επαναλαμβάνεται κάθε 7-10 μέρες ή κάθε 15 μέρες όταν επικρατούν χαμηλές θερμοκρασίες. Oσον αφορά την απόδοση, κάθε φυτό αγκινάρας παράγει από 5-10 εμπορεύσιμες ανθοκεφαλές ανάλογα με την ποικιλία, την ηλικία του φυτού, τη γονιμότητα του εδάφους, τις κλιματολογικές συνθήκες και τις καλλιεργητικές περιποιήσεις που δέχονται.

15) ΕΞΟΠΛΙΣΜΟς :

16) ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟς :

Η πιο διαδεδομένη μέθοδος πολλαπλασιασμού της στην Κύπρο είναι με ξηρόφυτα. Προέρχονται από τις παραφυάδες ή από τη βάση του στελέχους παλιών φυτών μετά από τεμαχισμό. Η εκρίζωση των ξηροφύτων γίνεται τέλος Ιουλίου με αρχές Αυγούστου. Πρέπει να έχουν αρκετές ρίζες, 1-2 καλά αναπτυγμένους οφθαλμούς και να είναι απαλλαγμένα από ασθένειες.

17) ΑΣΘΕΝΕΙΕς :

Αφίδες-Πυραμείς-Σαλιγκάρια-Ωίδιo-Ίωση

18) ΣΥΓΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ :

19) ΘΡΕΠΤΙΚΕς ΟΥΣΙΕς :

Ωμές ή μαγειρεμένες θεωρούνται σπουδαία διαιτητική και υγιεινή τροφή, καθότι περιέχουν βιταμίνες A, C και του συμπλέγματος Β, ασβέστιο και φωσφόρο.

20) ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ  :