ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕς ΓΙΑ ΚΑΛΛΕΙΕΡΓΕΙΑ ΛΕΜΟΝΙΑς
|
Αποποίηση: Το άρθρο αυτό δεν αποτελεί συμβουλή υγείας και έχει ενημερωτικό χαρακτήρα.
|
1) ΕΠΟΧΗ ΣΠΟΡΑΣ :
2) ΕΔΑΦΙΚΕς ΑΠΑΙΤΗΣΕΙς :
Αναπτύσσονται καλά σε γόνιμο, ξηρό χώμα.
Η λεμονιά που παρατηρείται στα μέρη μας η Citrus limon, ανέχεται φτωχές και άγονες εδαφολογικές συνθήκες καλύτερες από ότι τα άλλα εσπεριδοειδή, υπό την προϋπόθεση ότι το έδαφος θα είναι καλά στραγγισμένο. Μπορεί να μεγαλώσει σε σκληρά αργιλώδη εδάφη, αλλά η ανάπτυξη της είναι πιθανό να είναι δύσκολη και προβληματική σε αυτό το περιβάλλον.
Το καλύτερο έδαφος για μια λεμονιά εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη γεωγραφική περιοχή στην οποία έχει φυτευτεί. Το επίπεδο του pH του εδάφους που φιλοξενεί μια λεμονιά κυμαίνεται μεταξύ 5,5 και 6,5. Εάν το επίπεδο οξύτητας του εδάφους είναι υψηλό, τότε θα ήταν καλύτερο να προστεθεί ασβέστης στο έδαφος.
Μπορούν να φυτευτούν ως φυτά κήπου ή και σε γλάστρα.
3) ΚΛΙΜΑΤΙΚΕς ΑΠΑΙΤΗΣΕΙς :
Οι λεμονιές φυτρώνουν σε τροπικά και εύκρατα κλίματα και δεν αντέχουν πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Προτιμούν τη θερμοκρασία μεταξύ 15–30 °C (60–85 °F) και χρειάζονται πολλή ηλιοφάνεια.
4) ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ :
5) ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΕΔΑΦΟΥς :
6) ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΟΙΚΙΛΙΩΝ :
α) Μονόφορες: Είναι αυτές που δίνουν τη παραγωγή τους τον χειμώνα, η οποία προέρχεται από την ανθοφορία της άνοιξης.
β) Δίφορες: Είναι οι λεμονιές που δίνουν δύο παραγωγές το χρόνο, η μία το χειμώνα (περίπου το 70%) και η άλλη το επόμενο καλοκαίρι (περίπου το 30%).
γ) Πολύφορες: Είναι οι λεμονιές που δίνουν παραγωγή καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου με μέγιστη παραγωγή τον χειμώνα (περίπου το 60-70%) .
7) ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟς :
8) ΣΠΟΡΑ -ΦΥΤΕΥΣΗ :
9) ΠΟΤΙΣΜΑ :
Η ποσότητα του απαιτούμενου νερού εξαρτάται από τη θερμοκρασία, τους ανέμους και την υγρασία της περιοχής, από την ποσότητα και την ετήσια κατανομή των βροχοπτώσεων και από τη σύσταση του εδάφους. Τα νεαρά δέντρα ποτίζονται 2 φορές εβδομαδιαίως. Τα μεγάλα δέντρα λιγότερο τακτικά ανάλογα με την εποχή. Το καλοκαίρι ποτίζετε κάθε 8-12 ημέρες. Τον υπόλοιπο χρόνο, όταν ο καιρός είναι πιο ψυχρός και πιο υγρός, αραιότερα ή και καθόλου. Οι λεμονιές που βρίσκονται σε γλάστρες χρειάζονται τακτικότερο πότισμα από αυτές που βρίσκονται στο έδαφος, αλλά αυτό εξαρτάται από διάφορους παράγοντες (μέγεθος γλάστρας, άνεμοι, θερμοκρασία, αποστράγγιση του χώματος). Εκείνο που πρέπει να θυμάστε είναι ότι το υπερβολικό πότισμα είναι εξίσου επιβλαβές με την ξηρασία.
10) ΦΡΟΝΤΙΔΕς ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΦΥΤΕΥΣΗ :
11) ΥΠΟΣΤΗΛΩΣΗ ΑΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ :
12) ΛΙΠΑΝΣΗ :
13) ΚΛΑΔΕΜΑ :
14) ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ & ΑΠΟΔΟΣΕΙς :
15) ΕΞΟΠΛΙΣΜΟς :
16) ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟς :
Οι λεμονιές πολλαπλασιάζονται με μοσχεύματα αλλά συνηθέστερος είναι ο εμβολιασμός (ενοφθαλμισμός) της επιθυμητής ποικιλίας σε υποκείμενα άλλων εσπεριδοειδών, συνήθως νεραντζιάς.
17) ΑΣΘΕΝΕΙΕς :
Οι λεμονιές είναι ευαίσθητα δέντρα και προσβάλλονται από ασθένειες που οφείλονται σε μύκητες όπως η σήψη του ξύλου και του λαιμού (της βάσης του δέντρου), η κομμίωση, η ανθράκωση, η κορυφοξήρα και σε ασθένειες που οφείλονται σε ζωικούς οργανισμούς όπως ο ψευδόκοκκος, οι ψώρες, ο εριώδης (αλευρώδης), η μύγα της Μεσογείου, ο φυλλοκνίστης, τα ακάρεα, οι αφίδες (μελίγκρες) και οι νηματώδεις σκώληκες.
18) ΣΥΓΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ :
19) ΘΡΕΠΤΙΚΕς ΟΥΣΙΕς :
ΑΜΕΣΩς ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΚΤΕΝΕΙς ΑΝΑΦΟΡΕς ΓΙΑ ΤΙς ΘΡΕΠΤΙΚΕς ΟΥΣΙΕς ΤΙς ΛΕΜΟΝΙΑς
20) ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ :
Το λεμόνι είναι καλλιεργημένο υβρίδιο που προέρχεται από άγριες ποικιλίες όπως το κίτρο και το μανταρίνι. Είναι άγνωστο πού και πότε έγινε αυτή η διασταύρωση. Ο κίτρος, προφανώς ο καρπός στον οποίο αναφέρεται ο Πλίνιος στη Φυσική ιστορία (XII, vii.15) ως το malum medicum είναι, κατά τα φαινόμενα, το πρώτο εσπεριδοειδές που ήταν γνωστό στη Μεσόγειο. Απεικονίσεις εσπεριδοειδών δέντρων υπάρχουν σε ρωμαϊκά μωσαϊκά στη Βόρεια Αφρική. Πιστεύεται ότι οι πρώτες λεμονιές καλλιεργήθηκαν στο οροπέδιο Ντέκαν στην κεντρική Ινδία. Λεμονιές καλλιεργήθηκαν στη Γένοβα στα μέσα του 15ου αιώνα και εμφανίστηκαν στις Αζόρες το 1494. Πρόσφατες έρευνες έχουν επισημάνει λεμόνια στα ερείπια της Πομπηίας.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Τα λεμόνια είναι όξινα στη γεύση, αλλά δημιουργούν αλκαλικές βάσεις στον οργανισμό μας. Στην πραγματικότητα, είναι από τα τρόφιμα με τη μεγαλύτερη αλκαλική επίδραση, που βοηθούν πολύ στη δημιουργία ισορροπίας σε καταστάσεις αύξησης της ποσότητας οξέων στο σώμα.
Με άφθονη βιταμίνη C, είναι ιδανικό «φάρμακο» για την αντιμετώπιση λοιμώξεων και άλλων προβλημάτων υγείας, ενώ συστήνεται και για την τόνωση του ανοσοποιητικού συστήματος και την αντιμετώπιση της δυσπεψίας.
16 ευεργετικές επιδράσεις του λεμονιού στον ανθρώπινο οργανισμό:
1. Τα λεμόνια, μπορεί να είναι όξινα αλλά δημιουργούν αλκαλικές βάσεις στα υγρά του σώματος και βοηθούν στην αποκατάσταση της ισορροπίας του pH.
2. Τα λεμόνια είναι πλούσια σε βιταμίνη C και σε φλαβονοειδή, που λειτουργούν ενάντια σε μολύνσεις από ιούς όπως η γρίπη και το κρύωμα.
3. Το συκώτι λατρεύει το λεμόνι: είναι εκπληκτικό τονωτικό για το συγκεκριμένο όργανο, διαλύει το ουρικό οξύ και άλλα δηλητήρια και υγροποιεί τη χολή. Ο φρέσκος χυμός λεμόνι που προστίθεται σε ένα μεγάλο ποτήρι νερό είναι τρομερό πρωινό αντιοξειδωτικό για το στομάχι.
4. Καθαρίζει το έντερο: Το λεμόνι αυξάνει την περίσταλση του εντέρου, βοηθώντας την κίνησή του, άρα βοηθώντας στην κανονική του λειτουργία. Ρίξτε το χυμό ενός λεμονιού σε ζεστό νερό και πιείτε το νωρίς το πρωί, αν έχετε σχετικό πρόβλημα.
5. Το σκορβούτο γιατρεύεται με τη χορήγηση μερικών γραμμαρίων χυμού από λεμόνι στον ασθενή, διαλυμένου σε νερό, κάθε δύο ή τέσσερις ώρες. Ακόμα και σήμερα, το Βρετανικό Ναυτικό απαιτεί να υπάρχουν στα πλοία του αρκετά λεμόνια ώστε κάθε ναύτης να μπορεί να καταναλώνει λίγο χυμό λεμονιού ημερησίως. Στο παρελθόν, τα λεμόνια αντικαθίσταντο με limes, εξ ου και το προσωνύμιο των Άγγλων ως «limeys».
 |
6. Το κιτρικό οξύ του χυμού λεμόνι βοηθά στη διάλυση του χολόλιθου, των εναποθέσεων ασβεστίου και της πέτρας στα νεφρά.
7. Η βιταμίνη C στα λεμόνια βοηθά στην ουδετεροποίηση των ελεύθερων ριζών που ευθύνονται για το γήρας και για τις περισσότερες ασθένειες.
8. Η φλούδα του λεμονιού περιέχει το σημαντικότατο συστατικό tangeretin, που έχει αποδειχτεί τρομερά αποδοτικό για δυσλειτουργίες του εγκεφάλου, όπως η νόσος Parkinson.
9. Στην Ινδία, η Ayurveda αξιολογεί το λεμόνι τόσο ως φρούτο, όσο και για τις ιδιότητές του. Είναι ξινό, ζεστό, βοηθά στη γαστρική φωτιά, είναι καλό για την ενίσχυση της όρασης, πικάντικο και στυπτικό.
10. Διαλύει τους εντερικούς σκώληκες.
11. Όταν δεν υπάρχει αρκετό οξυγόνο και δυσκολία στην αναπνοή (όπως στην ορειβασία) τα λεμόνια μπορούν να βοηθήσουν ιδιαιτέρως. Ο πρώτος άνδρας που έφτασε ποτέ στην κορυφή του Έβερεστ, ο Edmund Hillary, σημείωνε πάντα ότι η επιτυχία του οφειλόταν και στα λεμόνια.
12. Τα λεμόνια έχουν αντιβακτηριδιακές ιδιότητες. Σύμφωνα, με έρευνες, ο χυμός λεμονιού μπορεί να σκοτώσει τα βακτήρια της μαλάριας, της χολέρας, του τύφου, της διφθερίτιδας και άλλων ασθενειών.
13. Τα αγγεία του αίματος ενισχύονται από τη βιταμίνη P (βιοφλαβονοειδή), οπότε γίνεται σαφώς πιο δύσκολη μια οποιαδήποτε εσωτερική αιμορραγία. Επίσης, βοηθά πολύ ενάντια στην αρτηριακή πίεση.
14. Τα συμπτώματα των διαταραχών στην όραση, όπως της διαβητικής ρετινοπάθειας, φαίνεται πως βοηθούνται σημαντικά από το στοιχείο ρουτίνη, που βρίσκεται στα λεμόνια.
 |
15. Τα λεμόνια περιέχουν 22 αντικαρκινικές χημικές ενώσεις, μεταξύ αυτών και η λεμονίνη. Πρόκειται για έλαιο, που καταπολεμά ή και σταματά τη μεγέθυνση των καρκινικών όγκων στα ζώα και το φλαβονειδές γλυκοσίδη, που σταματά τη διαίρεση των καρκινικών κυττάρων.
16. Σύμφωνα με τη θεωρία του Reams Biological Ionization (RBTI), το λεμόνι είναι το μόνο τρόφιμο στον κόσμο που είναι ανιονικό (ιόν με αρνητική φόρτιση). Όλα τα υπόλοιπα τρόφιμα είναι κατιονικά. Αυτό το κάνει ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς η αλληλεπίδραση ανάμεσα σε ανιόντα και κατιόντα, είναι που τελικά δίνει όλη την κυτταρική ενέργεια
ΠΗΓΗ www.clickatlife.gr/
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΛΕΜΟΝΙ Βασικές δράσεις:
- αντισηπτικές
- αντιπυρετικές
- αντιρευματικές
- αντιβακτηριακές
- αντιοξειδωτικές
- εφιδρωτικές
- αντικαρκινικές
- αντιφλεγμονώδεις
- αντιιικές
- -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Μπορώ να φυτέψω κουκούτσια για να φυτρώσει μια λεμονιά;
Λοιπόν, όπως συμβαίνει με όλα τα δενδρύλλια, ο απόγονος θα διαφέρει από το μητρικό φυτό, επειδή περιέχει επίσης γενετικό υλικό από τον "πατέρα". Συνεπώς, όπως ισχύει για όλους τους καρπούς, ο εμβολιασμός είναι ο μόνος τρόπος για να διατηρηθούν οι ποικιλίες των εσπεριδοειδών. Για να επιτευχθεί αυτό, κλαδιά από τον επιθυμητό τύπο εμβολιάζονται σε "δωρητές ρίζας", που λειτουργούν ως βάσεις εμβολιασμού.
Αν και συχνά μπορείτε να φυτέψετε με επιτυχία σπόρους εσπεριδοειδών, τα δέντρα που προκύπτουν συνήθως καρποφορούν πολλά χρόνια αργότερα, ενώ η ποσότητα και η ποιότητα των καρπών είναι αβέβαιη, επειδή κανένας δεν έχει ελέγξει και αναφέρει τον ακριβή συνδυασμό γονιδίων των δενδρυλλίων από πριν. Ωστόσο, το ενδιαφέρον είναι ότι σε ορισμένες περιπτώσεις τα δενδρύλλια μπορούν να παράγουν τους καρπούς της ποικιλίας του δέντρου από το οποίο προήλθαν, όταν φυτρώνουν από κουκούτσια. Δοκιμάστε το και θα ανταμειφθείτε. Η βλάστηση επιτυγχάνεται όταν οι σπόροι κρυώνουν (τοποθετήστε τους στο τμήμα για τα λαχανικά του ψυγείου στους 1-5 °C επί 14 ημέρες).
Θα απολαύσετε σίγουρα το θέαμα των φύλλων βλάστησης της λεμονιάς, καθώς θα παραμερίζουν το χώμα σποράς για να φτάσουν το φως της ημέρας. Και μιας και μιλήσαμε για φως: Τα κουκούτσια των εσπεριδοειδών πρέπει να φυτεύονται στα τέλη του Φεβρουαρίου με αρχές Μαρτίου, που οι μέρες μεγαλώνουν και ανεβαίνει ξανά η ημερήσια θερμοκρασία. Ο καιρός θα πρέπει να είναι φωτεινός και ζεστός με συνεχείς θερμοκρασίες βλάστησης περίπου 21-25 °C. Τα δενδρύλλια χρειάζονται μια πολύ φωτεινή θέση.
Διαχείμαση
Τα εσπεριδοειδή χρειάζονται λίγη προσοχή όσον αφορά τη διαχείμαση, όπως ίσως ήδη γνωρίζετε. Οι άνθρωποι συχνά ρωτούν τι μπορούν να κάνουν για να αποφύγουν την πτώση των φύλλων, που συμβαίνει συχνά στο τέλος του χειμώνα, συνήθως λόγω εσφαλμένης μεταχείρισης.
Κατανόηση του δέντρου
Το είδος ευδοκιμεί σε τροπικά και υποτροπικά κλίματα, αλλά αντέχει επίσης και στο μεσογειακό κλίμα που, το χειμώνα, μπορεί να πέσει στους μηδέν βαθμούς ή λίγο παρακάτω. Αυτό σημαίνει το εξής, όσον αφορά τη φροντίδα τους: Τα εσπεριδοειδή χρειάζονται άφθονο φως, τόσο το χειμώνα όσο και το καλοκαίρι, όπως θα είχαν στον φυσικό τους βιότοπο.
Το φως και η θερμοκρασία αλληλοεξαρτώνται, καθώς ενεργούν μαζί και χωριστά για να ενεργοποιήσουν το μεταβολισμό του δέντρου - αυτή είναι η δυσκολία στη φροντίδα των εσπεριδοειδών το χειμώνα. Για να το θέσουμε απλά: Όσο περισσότερο φως δέχεται το δέντρο (το οποίο ενεργοποιεί τη φωτοσύνθεση) τόσο πιο ζεστό πρέπει να είναι για να επιτύχει επαρκή ρυθμό μεταβολισμού. Όσο περισσότερη ζέστη δέχεται το δέντρο (η οποία επιταχύνει το ρυθμό του μεταβολισμού του) τόσο περισσότερο φως χρειάζεται για να επιτύχει επαρκή φωτοσύνθεση.
Εάν ο μεταβολισμός του δέντρου είναι πολύ γρήγορος στη διάρκεια του χειμώνα λόγω υψηλής θερμοκρασίας (π.χ. όταν το φυτό βρίσκεται στο καθιστικό και ιδίως πίσω από κουρτίνα) και δεν έχει αρκετό φως, μεταβολίζει περισσότερες ουσίες από όσες μπορεί να παράγει μέσω της φωτοσύνθεσης, δηλαδή καταναλώνει τον εαυτό του.
Ωστόσο, είναι λογικό να βάλουμε το φυτό να διαχειμάσει σε μια πολύ φωτεινή θέση με χαμηλότερη θερμοκρασία (αυτό περιλαμβάνει αερισμό χωρίς παγετό της χειμερινής θέσης του δέντρου). Αυτό συμβαίνει επειδή στη γεωγραφική μας θέση το πιο φωτεινό σημείο είναι σαν σκοτεινό δωμάτιο σε σχέση με τις τροπικές συνθήκες φωτός, ιδίως το χειμώνα. Για αυτούς από εσάς που αγαπούν τους αριθμούς: Μέτρησα φωτεινότητα της τάξης των 190.000 έως 210.000 lux το μεσημέρι στη Ζανζιβάρη, φέτος τον Φεβρουάριο. Την ίδια στιγμή, ήταν γύρω στα 10-15.000 lux στην ύπαιθρο στη Γερμανία. Ένα πολύ φωτεινό χειμερινό κατάλυμα (όπως ένα μικρό θερμοκήπιο) συχνά παρέχει μόλις 10.000 lux ή λιγότερο. Ένα φυσιολογικό χειμερινό κατάλυμα (οι άνθρωποι λένε συχνά "το έβαλα σε έναν δροσερό διάδρομο κοντά σε βορινό παράθυρο, όπου έχει περισσότερο φως") φτάνει μόλις τα 1.000 lux, ενώ η φωτεινότητα ενός καθιστικού είναι συνήθως 500 με 800 lux. Βλέπετε: Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι λίγο πολύ θέμα τύχης σε χώρες όπως η δική μας όσον αφορά τη διαχείμαση των εσπεριδοειδών, λόγω της διαφοράς μεταξύ του φωτός που χρειάζονται και του φωτός που τους παρέχεται στην πραγματικότητα.
Τώρα που έχετε τις πληροφορίες, ας επιστρέψουμε στα πρακτικά μέτρα.
Υπάρχουν τρεις στρατηγικές διαχείμασης που έχουν χρησιμοποιηθεί με επιτυχία.
Α.: Διαχείμαση του δέντρου σε θερμοκήπιο φυτωρίου ή στο σπίτι, σε ένα μικρό θερμοκήπιο, σέρα ή θερμοκήπιο πορτοκαλιών (www.florino.de).
Β.: Διαχείμαση του δέντρου σε φωτεινή θέση με θερμοκρασία μεταξύ 5 και 10 °C. Αερίζετε συχνά το δωμάτιο και δημιουργήστε σκιά, εάν διεισδύει ζεστός ήλιος στο δωμάτιο (από τα τέλη Ιανουαρίου και μετά, ιδίως όταν τα παράθυρα είναι μεσημβρινά).
Γ.: Διαχείμαση του δέντρου σε πολύ φωτεινή θέση με θερμοκρασία περίπου 16/18 έως 20 °C.
Η εκδοχή Γ είναι η πιο δύσκολη, καθώς είναι σχεδόν αδύνατο να δημιουργηθούν αυτές οι συνθήκες. Στα μέρη μας, έχουμε χειρότερες συνθήκες φωτός από αυτές που αναφέρθηκαν παραπάνω και κανονικά θερμαίνουμε το καθιστικό τουλάχιστον στους 21 °C τις κρύες χειμωνιάτικές μέρες. Τα δωμάτια με μόλις 16 έως 18 βαθμούς, που θα ήταν προτιμότερα, είναι, στην καλύτερη περίπτωση, δωμάτια που χρησιμοποιούνται σπάνια ή κρύοι διάδρομοι. Σε τέτοια δωμάτια, επίσης, τα δέντρα θα πρέπει να τοποθετούνται όσο το δυνατό πιο κοντά στο παράθυρο.
Σχετικά με τη θερμοκρασία:
Τα φύλλα συχνά πέφτουν επίσης επειδή τα δέντρα είναι πολύ υγρά και επειδή υπάρχει σημαντική διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ των ριζών και των φύλλων: "Ζεστό κεφάλι και κρύα πόδια", όπως λένε οι κηπουροί, ή για να είμαστε ακριβείς "ζεστά πόδια και κρύο κεφάλι". Η αιτία συχνά περνά απαρατήρητη: Καθώς το δωμάτιο θερμαίνεται, το μεγαλύτερο μέρος του δέντρου ζεσταίνεται στη θερμοκρασία περιβάλλοντος, π.χ. στους 21 °C. Ωστόσο, ακουμπά σε ένα δάπεδο με θερμοκρασία μόλις 16 έως 18. Οι κρύες ρίζες λειτουργούν πιο αργά από τα ζεστά φύλλα. Το δέντρο καταπονείται και ρίχνει τα φύλλα του. Η θεραπεία: Διαχωρίστε το κάτω μέρος του δέντρου από το κρύο δάπεδο τοποθετώντας το σε κινητή βάση ή γλάστρα με ροδάκια και φροντίστε να υπάρχει επαρκής αερισμός από κάτω ή τοποθετήστε ένα χοντρό φύλλο από πολυστυρένιο ανάμεσα στο δάπεδο και τη γλάστρα για να μονώσετε το δέντρο από το κρύο πάτωμα.
Η αντίθετη περίπτωση: Το δέντρο μπορεί να ακουμπά σε υποδαπέδια θέρμανση, επομένως οι ρίζες θερμαίνονται στους 20 έως 28 βαθμούς, ενώ η κορυφή είναι στους 18 έως 22 βαθμούς. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει κι εδώ: Το δέντρο καταπονείται, επειδή τώρα οι ρίζες είναι πιο δραστήριες από τα φύλλα. Αποτέλεσμα: Τα φύλλα πέφτουν.
Λοιπόν, δεν μπορείτε να πείτε, σας πρόσφερα άφθονο υλικό ανάγνωσης! Ωστόσο: Όσο καλύτερα κατανοείτε τα εσπεριδοειδή και τον τρόπο με τον οποίο μπορείτε να τα επηρεάσετε κατά τη φάση διαχείμασης τόσο καλύτερα μπορείτε να χειριστείτε την κατάσταση και να αναπτύξετε τη βέλτιστη στρατηγική διαχείμασης για τις συνθήκες του σπιτιού σας. Και μπορείτε να αντιδράσετε πιο γρήγορα με εναλλακτικές ενέργειες, εάν παρουσιαστούν προβλήματα.
Αυτές οι σχέσεις φωτός/θερμοκρασίας είναι σχετικά απλές, σε σύγκριση με τις στρατηγικές λίπανσης και ποτίσματος κατά τους έξι πιο κρύους μήνες του χρόνου:
Μην λιπαίνετε από τον Σεπτέμβριο έως τον Φεβρουάριο. Εάν το φυτό διαχειμάζει στο κρύο (εκδοχή Β παραπάνω), μην λιπαίνετε από τον Σεπτέμβριο έως τον Μάρτιο. Αντιμετωπίστε την έλλειψη σιδήρου (φλέβες στα πράσινα φύλλα, κιτρίνισμα των φύλλων) προσθέτοντας σιδηρούχο λίπασμα.
Ποτίστε με μαλακό νερό σε θερμοκρασία δωματίου. Μην χρησιμοποιείτε σκληρό νερό, καθώς αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει έλλειψη σιδήρου. Για πιο ζεστή διαχείμαση, ποτίζετε πολύ προσεκτικά ανάλογα με την περίπτωση. Συγκεκριμένα, αποφύγετε το υπερβολικό πότισμα και το λίμνασμα του νερού. Περισσότερα δέντρα πνίγονται παρά ξεραίνονται! Για διαχείμαση στο κρύο, διατηρήστε το δέντρο πιο στεγνό (ελαφρώς υγρό χώμα) - η μπάλα του χώματος δεν θα πρέπει να είναι εντελώς στεγνή και το δέντρο δεν θα πρέπει να είναι ξερό.
Αφήστε το δέντρο εκτός σπιτιού όσο το δυνατό περισσότερο και βγάλτε το ξανά έξω το νωρίτερο δυνατό την άνοιξη.
Ιδίως στα τέλη του χειμώνα και την αρχή της άνοιξης, μπορείτε να τοποθετήσετε το δέντρο σε μια προστατευμένη θέση εκτός σπιτιού. Η θέση δεν θα πρέπει να ζεσταίνεται τόσο που οι θερμοκρασίες της νύχτας και της μέρας να έχουν μεγάλη διαφορά, π.χ. 5 °C τη νύχτα και 20-25 °C τη μέρα.
Πριν μεταφέρετε το δέντρο μέσα στο σπίτι, καθαρίστε το καλά και κάντε ό,τι μπορείτε για να βεβαιωθείτε ότι δεν θα διαχειμάσουν μαζί του σαλιγκάρια ή ψείρες. Εάν είναι απαραίτητο, μπορείτε να το κλαδέψετε σε αυτό το σημείο. Αραιώστε τις πολύ πυκνές κορυφές για να διεισδύει περισσότερο φως. Στο τέλος Ιανουαρίου, ελέγξτε για παράσιτα (που βρίσκονται σε έξαρση αυτή την εποχή του χρόνου). Τα κοκκοειδή έντομα και οι πρώτοι ψευδόκοκκοι έχουν πιάσει ήδη δουλειά. Οι τελευταίες που παρουσιάζονται είναι οι μελίγκρες, αλλά ακόμα και αυτές εμφανίζονται από τον Μάρτιο και μετά.
ΠΗΓΗ www.gardena.com/
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Το λεμόνι είναι ο καρπός του υβριδικού δέντρου που ονομάζεται λεμονιά (επιστ. Κιτρέα η λεμονέα, Citrus × limon) και ανήκει στην οικογένεια των Ρυτοειδών (Rutaceae) (= εσπεριδοειδών (Hesperidaceae)). Ο καρπός αυτός χρησιμοποιείται κυρίως για τον χυμό του, παρόλο που χρησιμοποιούνται επίσης το πιο σαρκώδες μέρος του καρπού και ο φλοιός του, ιδιαίτερα στη μαγειρική. Ο χυμός του λεμονιού περιέχει περίπου 5% κιτρικό οξύ, το οποίο δίνει στα λεμόνια τη χαρακτηριστική ξινή τους γεύση και pH από 2 μέχρι 3. Αυτή η οξύτητα καθιστά το λεμόνι φθηνό και εύκολα διαθέσιμο υλικό για χρήση σε εκπαιδευτικά πειράματα χημείας.